To był ciężki tydzień, uwierzcie...zaczęło się od tego, że w Poznaniu był Japoński tydzień a ponieważ szef Japończyk, wszystko skupiło się na Jadalni czyli moim miejscu pracy i w sumie bardzo się z tego cieszę, ponieważ dostałam mały strzał, małego kopa, który uświadomił mi, że mam dużo siły, że nie ma co się bać, że mimo tego iż to ciężki kawał chleba to świetna, pełna twórczości praca, która oprócz tego, że uczy to jeszcze przynosi rezultaty i daje spełnienie, na przybycie Japońskich gości przygotowywałam 120 porcji musów czekoladowych na biszkopcie, dwa kolejne dni później kolejne 90 porcji więc trzeba było wykonać kawał roboty, dobrej roboty i muszę przyznać, że jestem z siebie dumna (oczywiście pomagał mi Dawid, kolega z ciepłej kuchni )Przez ostatni miesiąc pracowałam sama a mój dział zwany Patisierre jest dość ciężkim działem, tym bardziej, że nie jesteśmy tylko restauracją, w której czeka się na gościa jak na zbawienie, tutaj robi się wszystko w biegu, prawie jak na akord...liczy się szybkie tempo, dobra organizacja pracy, świetne zaplanowanie i umiejętność robienie najlepiej trzech rzeczy w jednym czasie. Okazuje się, że te wszystkie rzeczy posiadam i wcale nie przeraża mnie ten czas, ten zegar wiszący na ścianie "wydawki", na którym godzina się nie zgadza celowo o dobre piętnaście minut by wykonać wszystko przed dwunastą... okazuje się, że potrafię sobie planować pracę na tyle dobrze, że o czternastej ze spokojem mogłabym zwijać manatki i gnać do domu ale ja nie!..ja muszę przygotować "coś" na kolejny dzień, by nie być w tyle za murzynami i nie jestem :) Zaczynałam pracę w Jadalni w styczniu tego roku, startowałam na pomoc kuchenną i jestem wdzięczna, że ten kto chciał mnie na stanowisko pomocy cukiernika nie pozwolił mi zmywać, dał mi szansę, dał mi pięć minut i mogłam pokazać co umiem robić choć bałam się strasznie, że sobie nie poradzę. Po trzech miesiącach pracy na cukierni dostałam mały awansik i mogłam piec to co zamarzyłam, drzwi dla mnie zostały otwarte i znów ruch moich działań się poszerzył... nie jestem profesjonalistką, nie umiem temperować czekolady, nie próbowałam wielu rzeczy i pewnie wielu wielu nie umiem wykonać ale ważne jest, że chcę to robić, że kocham to robić i że inni to zauważają :) Dziś prawie po roku bo już niebawem mija ten wspaniały dla mnie rok, zostałam wyróżniona i nadano mi tytuł Zastępcy Szefa Patisierre, podnoszę swoje kwalifikacje z miesiąca na miesiąc i jestem z tego powodu bardzo szczęśliwa, mam nadzieje, że cały czas będę się rozwijać i dążyć do sukcesu:) A dziś zapraszam na pizzę, pyszną z trzema serami i świeżymi jeszcze grzybkami, które udało mi się jeszcze zakupić, uwielbiam to połączenie i polecam:)
Pizza trzy sery
Przepis własny
Składniki: na ciasto
Rozgrzewam piekarnik do 200'
- 350g mąki pszennej ( użyłam T750 )
- 7g suchych drożdży + 3 łyżki letniej wody+ 1/2 łyżeczki cukru
- 220ml letniej wody
- 1 łyżka oliwy z oliwek
- 1 łyżeczka soli
Drożdże wymieszać w osobnym garnuszku z wodą i cukrem, pozostawić do garowania.
Resztę składników umieściłam w malakserze, gdy drożdże lekko wyrosły
wlałam je do pozostałych składników i wszystko miksowałam na wolnych
obrotach do czasu gdy ciasto zaczęło odchodzić od ścian misy. Następnie
wyłożyłam ciasto na oprószoną stolnicę, podzieliłam na dwie części i
rozwałkowałam na wielkość blaszek. Odstawiłam
Składniki: na farsz
- trzy rodzaje sera ( mozzarella, camembert, lazur )
- 400g świeżych borowików
- papryczka chili cienko pokrojona
- kilka plasterków czerwonej cebuli pociętej na piórka
- listki świeżej bazylii
Grzyby pocięłam na plastry, lekko podpiekłam na łyżce oliwy z oliwek, oprószyłam solą i pieprzem.
Rozwałkowane, wyrośnięte blaty pizzy wyłożyłam trzema rodzajami sera, następnie grzybami, cebulą i papryczką chili. Wsunęłam do piekarnika i piekłam 7-8 minut do zrumienienia
